Tour des Boulangeries! 

Croissants au beurre, pain au chocola, baguette de campagne, flan, tartelette au pommes.... 

Als 4 kinderen in een speelgoedwinkel bestormen we Franse bakkers. En van dat fietsen krijg je nu eenmaal trek. 

Frankrijk is heerlijk fietsen. De bergen zijn minder heftig dan in Spanje, en we schieten daarom lekker op. We blijven een paar dagen aan zee. Strand voor onszelf, evenals de camping. Dan volgen mooie landschappen richting de gorges d'Ardeche. Gevolgd door boomgaarden vol fruitbomen. Hierna de Bourgonge met de vele druiven. Het staat er veelbelovend bij hoor...
Vive la France! Nu al een paar dagen heuvels vol graan. Iets minder interessant, maar ik troost me met idee wat daar allemaal van gemaakt gaat worden. Velden vol croissants.....

's Ochtends worden we wakker van de vogels of de zon. Of iets minder romantisch, van een volle blaas, een hongerige maag, of een kleine medereiziger. Hoe dan ook, 9 uur/half 10 zitten we met inmiddels lege blazen en volle magen op de fiets.Om 11 uur zijn we vaak wel bij de eerste Boulangerie te vinden. Dan weer door, op naar een picknickplaats met riviertje, speeltuin of ander vermaak. Daar blijven we een uurtje. Dan het laatste stuk naar de camping, met tussenstop bij de supermarche. Voor 4 uur zijn we meestal wel op een camping. Lekker spelen, douchen, wijntje, eten.  

Laatst nog een extra tussenstop bij de decatlon....de naden van mijn fietsbroek hielden het voor gezien. Waren dat de vele kilometers, belabberde kwaliteit van een fietsbroek van 15 euro, of moet ik volgende keer toch maar voorbij die Boulangerie rijden? 

Op naar België, frites, bier en chocola! En de decatlon. 

Melle en Faas hebben het nog steeds erg leuk. Vandaag de hele dag regen. Melle zit dan in zijn regenpak op de aanhangfiets. De volledige 70 km naar Verdun heeft hij gekletst en gezongen. "Gaat het nog Melle?" " Ja hoor, hoezo?" Het enige wat hij dan wil is een hotel...nou vooruit. 

Adios!

Afscheid nemen is al niet mijn sterkste kant, maar nu toch wel echt moeilijk. Spanje, we zijn je doorgefietst, nog een dag of 2/3 en we trappen de Pyreneeën over....

Spanje, je hebt ons overdonderd met je steeds veranderende, maar telkens weer prachtige natuur. Diepe kloven, helder blauwe meren, gieren, herten, steenbokken, kale rotsen, donkere naaldbossen en frisgroene bergweiden.
Spanje, je hebt ons verwend met je heerlijke zon, het heerlijke eten, de vele kopjes café con leche, zalige wijnen en vriendelijke enthousiaste mensen. 

Het fietsen op zich, is dat nou altijd leuk? Nee, berg op gaat soms zo zwaar dat ik de fiets maar net aan rechtop kan houden. Het zweet druipt aan alle kanten, Sander fietst al 6 haarspeldbochten verder en Spanjaarden blijven in de auto naast me rijden om me al toeterend aan te moedigen. Nee, dan is fietsen niet leuk! En het is dan dat Melle op zijn aanhangfiets achter me zit, anders zou ik het hele ding vloekend in de berm gegooid hebben....zo!

Maar fietsen is natuurlijk vooral wel leuk. Ja, hoe ga ik me hier nu weer uit praten? Ach, het is eigenlijk heel simpel. Het gaat niet te langzaam, maar ook niet te snel. Je kunt in een paar weken een behoorlijk eindje komen. Maar toch zijn de afstanden beperkt, zeker met de kindjes, al valt ons dat erg mee. We fietsen gemiddeld 60 tot 80 per dag. En dan is het ook wel klaar. We stoppen dus op plekken waar we met de auto toch nog even zou verder rijden. En zo slapen we op de mooiste plekjes in het bos, in vergane glorie hotelletjes met oude mannetjes of op overbevolkte feestcampings. En dat is leuker dan je denkt! 

Vandaag zijn we met de trein vanuit Girona een dagje naar Barcelona geweest. Kiekjes bij de haven en de Sagrada Familia en verder vooral slenteren door de straatjes en over de plazas. Een beetje afscheid nemen...zucht. Adios!

Nieuwe dingen

Je moet er wat voor over hebben: een nieuwe broek. Faas sprong ervoor in een fontein, midden in de stad. 
Dat kan ik ook. Ik trap mijn voorblad aan gort: extra nachtje hotel...

En dan is het wel weer klaar en gaan we weer op pad. En wel naar het natuurgebied rond Cazorla. Prachtig, we zien herten, roofvogels, charmante bergdorpjes en verraste bewoners. "Waarom aaien alle mensen nou steeds over onze haren? Ik word er gek van!" 

In Cazorla blijven we 4 dagen op een mooie camping. Daar doen we niet veel meer dan de was, wijntjes en tapas nuttigen, op de trampoline springen en met het playmobil van de camping spelen. En dat bevalt akelig goed. Vertrekken is moeilijk, maar eenmaal op weg is het ook weer goed. 

Nu in Alcaraz. Daar vinden we een fijn hostal. Melle en Faas brengen er nu al een uur in bad door. En dat is niet alleen omdat ze er ontzettend veel lol aan beleven. Those dusty roads....

Van een koud en nat Ronda naar Cordoba met 35 graden. Van hostel naar tent en van pasta tot tortilla. Melle en Faas vermaken zich in alle omstandigheden opperbest. Als ik ze uitleg dat we vanavond niet meer in dit bed slapen, maar weer heel ergens anders reageren ze verbaasd en zelfs licht geïrriteerd. "Dat hoeven we heus niet te weten hoor. Waarom vertel je dat allemaal?" 

Een paar vastigheden worden wel gewaardeerd: een stop bij een speeltuin, een ijsje, vruchtensap, dieren onderweg en natuurlijk een verhaaltje voor het slapen. En dat valt meestal wel te regelen. 

We maken behoorlijke fietsdagen, als het redelijk vlak of heuvelachtig is wel 70 tot 80 km. Tussendoor stoppen we regelmatig bij inderdaad dus een speeltuin, maar ook bij de cafeetjes in de kleine dorpen. Al snel spelen Melle en Faas met de kindjes daar. Contact is snel gemaakt. We zijn dan ook wel een bezienswaardigheid, mini-optocht dat we zijn.  

Vandaag een dagje in Cordoba geweest. Een stad om verliefd op te worden. Relaxte sfeer, pleintjes, terrasjes, kronkelende steegjes. Heerlijk om rond te dwalen. Morgen weer verder, op naar de bergen. 
Xx

Foto's :: https://www.flickr.com/photos/97471602@N00/sets/

"Mama, is dit nou de wijde wereld?", vraagt Faas terwijl hij op mijn rug zit tijdens een avondwandelingetje op onze eerste avond in Andalusie. "Ja, dit is de wijde wereld". 

En die gaan wij ondekken. De volgende dag is het al gelijk flink trappen. De hellingen zijn behoorlijk steil. Maar de wegen zijn prachtig. Rotsen, watervalletjes en gieren. Onderweg genoeg plekjes om te stoppen en wat rotsen te beklimmen. "Papa, ik zag een hagedis!" 

De temperatuur is de eerste dagen heerlijk. Picknicken en kamperen gaat als vanzelf. Dat verandert al snel als het twee dagen opeenvolgend regent. Op de camping in Ronda ruilen we ons tentje in voor een hutje met verwarming. Onze spullen drogen en wij warmen op. En morgen is er vast weer een zonnetje...

We gaan! Nou bijna dan. De tassen staan klaar om ingepakt te worden. En de vraag 1 of 2 korte broeken meenemen is opeens iets om van wakker te liggen. Echt? Ja, echt....

Nog een ruime week en dan vliegen we naar Malaga. Daar gaat onze reis beginnen. Het plan is om van daaruit naar huis te fietsen. Of dat gaat lukken hangt van veel dingen af en is eigenlijk ook niet zo belangrijk. Belangrijk is om de royale tijd van 3 maanden met elkaar door te brengen. Zonder races tegen de klok, zonder een hoofd wat met 6 dingen tegelijk bezig is.

Melle en Faas zijn ook begonnen met de voorbereidingen. Iedere ochtend wordt een kruis op de aftelkalender gezet. En het bergje speelgoed wat mee mag, veranderd iedere dag nog van samenstelling. "Nee Faas, niet die grote beer. Dan passen de auto's er niet meer bij!"

En wij? Het wordt 1 korte broek. We gaan!